PAO-ekiturte hasierakoa

PENITENTZIAREN ALKLARTEKO OSPAKIZUNA

(2006/10/29rako /26an)

 

 

Sarrerea

     Senideok, gure Parrokiaren sagaratze eguna ospatu gura dogu esker onez.

     Parrokia bat Jainkaoren erregalua dogu, eta honek eliza sagaratua dauka. Esanguratsua da hori: garrantzia emon gura izan deutsogula otoitz leku honi.

     Sinismena, Jainkoaren dohaia; elizea, otoitz lekua, beste erregalu bat… Zelan bizi dogu gure sinismena, eta zelan darabailgu otoitz lekua?

     Jainkoaren errukira hurreratu gura dogu, lo-zorrorako daukagun jokeratik atara gaizan, eta sinismenaren prestutasunean iraunazo deigun.

 

 

     Este próximo domingo (día 29) es el aniversario de esta iglesia parroquial, consagrada el 29 de octubre de 1949.

     Queremos agradecer a Dios el regalo de la fe, y que podamos disfrutar de un lugar de culto. Pero, al mismo tiempo queremos reconocer que tendemos a dormirnos en la comodidad de que disfrutamos.

     Nuestras familias y nuestro entorno necesitan que seamos cirios encendidos que hagan luz…

 

Kantua

Jesus, munduko argia.

Jesus, zinezko egia.

Jesus, betiko bizia.

Gure bihotz barruan / biztu zure argia

gaitezan gu munduan / argi Jainkoz betia .

 

 

Abadeak…

† Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.

—Amen.

† Jainkoaren errukiaren eta maitasunaren barri emon deuskun Jesukristoren grazia eta bakea zuekin.

—Eta zure espirituarekin.

 

OTOITZA

(Monición: Pidamos a Dios que nos haga disfrutar de sus regalos y que, para ello, nos haga ver y confesar nuestra debilidad, nuestra dejadez, para que podamos ser testigos de su Hijo Jesús, y constructores de la Paz).

 

Jainko Aita errukior eta maitalea:

zure bihotz xamurrak egiten deuskuzan

dohai pozgarriez gura dogu jabetu

eta gugandik itxaroten dozun erantzuna emon.

Argitu gaizuz, eta ikusiazo eiguzuz

gure makaltasuna, gure arduragabekeria

eta antzu gaukazan erosokeria,

eta bizkortu gaizuz, zure Semearen testigu lez,

sinismen eredu eta bakegile izan gaitezan.

Jesukristo gure Jaunaren bitartez.  

—Amen.

 

 

HITZAREN LITURGIA

 LITURGIA DE LA PALABRA

 

     Erratuta gagoz: geuk esaten deutsogu geure buruari zer behar dauan, noiz eta zelan jokatu behar dauan. Ez dogu Jainkoaren beharrik. Jainkoak berak esan leigu gugandik zer itxaroten dauan; baina egiten ete deutsogu jaramon? Jainkoaren jakituriak argitu geinkez, gure barrura sartzen izten badeutsogu; baina, ez badeutsogu, Santiagok dinoskuzan zabarkeriak agertuko dira gure artean. Entzun!

 

Lectura de la carta del apóstol Santiago 3,17_4,3

 

Hermanos: La sabiduría que viene de arriba, ante todo es pura y, además, es amante de la paz, comprensiva, dócil, llena de misericordia y buenas obras, constante, sincera. Los que procuran la paz están sembrando la paz; y su fruto es la justicia.

¿De dónde salen las luchas y los conflictos entre vosotros? ¿No es acaso de los deseos de placer que combaten en vuestro cuerpo?

Codiciáis lo que no podéis tener; y acabáis asesinando. Ambicionáis algo y no podéis alcanzarlo; así que lucháis y peleáis. No lo alcanzáis, porque no lo pedís. Pedís y no recibís, porque pedís mal, para derrocharlo en placeres.

Palabra de Dios

 

 

Ebanjelioari oharra

     Jesús ya ha tomado la decisión de subir a Jereusalén donde le espera el patíbulo. Quiere instruirles a sus discípulos en el camino; pero éstos tienen otras preocupaciones.

     Jesusen aukerea, Jerusalenera igotea eta han Nagusien esku jartea, ezin ulertu daikee euren burua "beste" arazo batzuetan dauken ikasleek. Geuri ere horixe gertatzen jaku. Ikasiko bagendu...

 

Lectura del santo evangelio según san Marcos 9,30-37

 

En aquel tiempo, Jesús y sus discípulos se marcharon de la montaña y atravesaron Galilea; no quería que nadie se enterase, porque iba instruyendo a sus discípulos. Les decía:

- El Hijo del hombre va a ser entregado en manos de los hombres, y lo matarán; y, después de muerto, a los tres días resucitará.

Pero no entendían aquello, y les daba miedo preguntarle. Llegaron a Cafarnaún, y, una vez en casa, les preguntó:

- ¿De qué discutíais por el camino?

Ellos no contestaron, pues por el camino habían discutido quién era el más importante. Jesús se sentó, llamó a los Doce y les dijo:

- Quien quiera ser el primero, que sea el último de todos y el servidor de todos. Y, acercando a un niño, lo puso en medio de ellos, lo abrazó y les dijo:

- El que acoge a un niño como éste en mi nombre me acoge a mí; y el que me acoge a mí no me acoge a mí, sino al que me ha enviado.

Palabra del Señor

...

 

 

AZTERKETEA

   (Ezuagarriez jantziko dogu alderdi hau: hiru kandela izango dira: hausnarketea amaitzean, kandela bat jarriko da, edo aldare gainean, edo haren behekaldean mahaitxo bat jarten bada, hantxe. Gero, autorkuntzea egin ondoren, konpromisu-unea etorriko da, eta orduan biztuko dira).

 

1   «La sabiduría que viene de arraiba es pura, amante de la paz, comprensiva, dócil, llena de misericordia y buenas obras, constante, sincera... »

 

     Y, porque no sabemos pedirla, no avanzamos en nuestra acogida, el respeto mutuo, la ayuda mutua...

     Salta a la vista el individualismo, la despreocupación por los demás, el encerrarse en lo propio...

     Nos molesta que nos recuerden que deberíamos agruparnos, responder a los diálogos, cantar, servir, "hacer ambiente"...

 

     Son muchos los complejos que nos atenazan, y somos incapaces de confesarlos, porque tememos que no tienen solución. Lo cual es signo de nuestra poca confianza en Dios. Y vivimos la improductividad de la fe.

     Nuestro templo parroquial no nos "acoge", no suscita la oración, no nos empuja a preocuparnos por los necesitados, marginados, inmigrantes...; ¡nos dan miedo!

 

(Se coloca la primera vela)

     —Tú que eres llevado por el Espíritu, y en ningún momento te opones a él. Erruki, Jauna.

     —Tú que en tu entrega encuentras la incomprensión incluso de los tuyos propios, Kristo, erruki.

     —Tú que nos indicas el camino para salir de nuestras luchas, conflictos, injusticias, mutuos desprecios y deseos de placer. Erruki, Jauna.

 

 

2   Jesús iba instruyendo a sus discípulos... Pero ellos no le entendían, y no se atrevían a preguntarle. Ellos se preocupaban de ocupar los primeros puestos...

 

     Jesús quiere instruirnos. Pero nuestras preocupaciones son otras. Cacareamos que no hace falta ir a misa o frecuentar la compañía de los hermanos y la celebración para ser lo que se debe ser, porque los hay "de comunión diaria" que son unos sinvergüenzas. ¡Qué manera más burda de defenderse! Y ¿cuántos hay que, precisamente porque frecuentan la celebración, han encontrado al hermano, o un campo de servicio, y ha entregado la vida? ¿No vamos a tener en cuenta que la Iglesia nos necesita; sólo acudiremos a ella cuando echamos en falta algo, y exigiremos que no nos pongan ninguna pega?

 

(Se coloca la segunda vela)

     —Tú que eres nuestro maestro, aunque no te entendemos, Erruki, Jauna.

     —Tú que amas a los tuyos hasta dar tu vida por ellos. Kristo, erruki.

     —Tú que no rechazas al pecador, sino que lo acoges y lo liberas de sus ataduras, Erruki, Jauna.

 

 

3   «Ambicionáis y no podéis alcanzarlo...» «Quien quiera ser el primero que sea el último y servidor de todos »...

     Nos parecen contradicciones incomprensibles, y nos hundimos en las nuestras propias: Queremos la paz, pero incentivamos la competición, la anulación del otro, la explotación del pequeño... Buscamos lugares apartados para construir la casa, nos alejamos del trato diario, que llega a molestarnos porque preferimos la soledad, la distancia..., mientras queremos acceder a los serivicios de la cultura, la sanidad y el ocio a base de dinero. Queremos celebraciones amenas y solemnes, pero nos escondemos en nuestros rincones y apenas participamos...

     Y nos cuesta compartir nuestra fe; transmitirla a nuestros hijos resulta imposible, y exigimos, sin aportar nada.

     Necesitamos de la sabiduría que viene de lo alto, nos libera de nuestros complejos o individualismos, nos pone en relación y nos hace hermanos; y juntos somos capaces de construir la paz, en el respeto, la hermandad, la solidaridad y la justicia.

     Hace falta que Dios le dé un vuelco a nuestro corazón, y nos ponga en marcha con la luz y la fuerza de su Espíritu, el regalo de Jesús.

 

(Se coloca la tercera vela)

     —Tú que vas llamando a quien quiere seguirte, Erruki, Jauna.

     —Tú que compartes la mesa con tus discípulos, Kristo, erruki.

     —Tú que te haces pan y vino para alimento compartido de los constructores del reino de la paz, Erruki, Jauna .

 

Gure Aita...

     Dios Padre se empeña en llamarnos, nos convoca, nos hace disfrutar de su misericordia, aunque nosotros le fallamos una y otra vez. Hace suscitar en nosotros la esperanza de que cada paso que damos nos acerca a los deseos expresados. Unamos, pues, nuestras voces, a la oración que Jesús nos enseñó.

     Gure Aita zeruetan zarana, santu izan bedi...

 

 

Bake ezaugarria

     † Jesukristo gure Jauna, zeuk esana da apostoluei «bakea izten deutsuet, neure bakea emoten»; begira zure elizearen sinismenari eta ez gure pekatuei, eta zeure gogoa danez, emoiozu elizeari bakea, emon batasuna, errege bizi zara-ta gizaldi eta gizaldietan. Amen.

     † Jaunaren bakea beti zuekin.

     —Eta zure espirituarekin.

 

     † Bake-egile garala eta alkarren artean parkamena zabaltzen dogula iragarteko, luzatu deiogun alkarri bakearen eta parkamenaren ezaugarria.

.../..

 

 

Damu-ezaugarria

     Oharra: Este gesto que hacemos ahora es importante: salir de nuestros sitios, de nuestra comodidad, al encuentro del abrazo de misericordia de Dios. Es importante también expresarlo; digamos, de modo que se oiga, con una ligera inclinación de cabeza: gracias, Señor, por tu misericordia.

 

     Gure egonlekuetatik urten eta Jainkoaren erruki-besarkadara abiatzen gara. Gauza inpor­tantea da. Eta esan daigun abadearen arrean, buru makur: eskerrik asko, Jauna, errukitsua zaralako.

 

 

(doinua)

 

.../...

 

 

Askapenaren otoitza

 

† Jainko Aita errukitsuak,

bere Semearen heriotza eta biztuereaz,

mundua beragaz baketu ebanak,

eta pekatuen parkamenerako

Espiritu Santua isuri euskunak,

emon deizuela Elizearen bitartez

parkamena eta bakea.

Eta neuk parkatzen deutsuedaz zuen pekatuak

Aitaren eta Semearen eta E. santuaren izenean.

Amen.

 

 

Esker onezko erantzuna

(Otoitz bakotxerako, lehen jarritako hiru kandelak biztuko dira, bakotxean bat)

 

1   Eskatu daigun goitiko jakituria, berak egin gaizan bakegile:

(biztu lehenengo kandelea)

 

Tú que derramas tu sabiduría

y nos rescatas de las simas del rencor,

de la enemistad y de la búsqueda de placeres;

haz que la apetezcamos y la busquemos

en la escucha de la Palabra

y en el encuentro de los hermanos.

Por Jesucristo nuestro Señor.

—Amén.

 

Kantua

Jesus, munduko argia.

Jesus, zinezko egia.

Jesus, betiko bizia.

 

 

2   Si no trasladamos nuestras preocupaciones a lo que nos encomienda Jesús, no podremos entenderle, y seremos esclavos de nuestras pasiones y criterios mundanos:

(biztu bigarren kandelea)

 

Jesus: Jainkoaren otsein izateko

aukera sendoa egin zendun

eta horrexek bete eban zure bizitza osoa;

erakutsi eiguzu gure senideengan zerbitzen

guztion maitale eta Aita dogun Jainkoa.

Jainko eta errege bizi zara-ta, gizaldi eta gizaldietan.

—Amen.

 

Kantua

Jesus, munduko argia.

Jesus, zinezko egia.

Jesus, betiko bizia.

 

 

3   Gure eliza hau alkartze eta otoitz leku dogu, eta atsegin handiz hartuko geukez barruan gazteak, etorkinak, behartsuak..., eta ez bakarrik euren hilekaitik otoitz egin gura dabenak:

 

(biztu hirugarren kandelea)

 

Padre Dios de vivos y muertos

que quieres sacarnos de nuestra comodidad

y del cumplimentismo y las apariencias

de nuestro deber para con los difuntos;

ilumínanos y fortalécenos

para que seamos ejemplo de nuestros jóvenes

y podamos iluminar nuestro entorno

con los valores del Reino de tu Hijo,

Que vive y reina por los siglos de los siglos.

Amén.

 

Kantua

Jesus, munduko argia.

Jesus, zinezko egia.

Jesus, betiko bizia.

 

 

ONESPENA

† Jauna zuekin

—Eta zure espirituarekin.

 

† Bedeinka zaizela Jainko ahalguztidunak: Aitak eta Semeak eta Espiritu santuak.

—Amen.

 

† Jaunak parkatu egin deutsue eta bere errukian hartu. Zoaze Jaunaren bakean.

—Eskerrak Jainkoari.

 

Mungian, 2006/10/26an

 

URTEAN ZEHARREKO XXX. DOMEKEA /B

Hitzaldia

Senideok: lehenengo irakurgaia entzutean hauxe bururatu jat: zein errez egiten jatan harrera on egitea nigana esku beterik edo erregaluekaz bajatort inor; baina zein gatx egiten jatan harrera onik egitea nigana eskale jatortazenei....

Badirudi gizakien berezko jokerea ateak iztea, edo txikiagoa zanpatzea, edo alkartuak sakabanatzea dala. Geure txikikeriak eta besteei deutsegun bildurrak garoaz horrela jokatzera. Baina Jainkoak, guk sinisten dogun eta maite dogula dinogun Jainkoak, ez dau jokatzen holan, alderantziz baino: sakabanatuak batu egiten dauz; eri dagoana sendatu; txiroa eta behartsua ondasunez bete..., eta hauxe jokabide hau gura izango leuke bere seme-alaba guztiontzat, gu guztiontzat, alegia.

Ai gogoan hartuko bagendu bigarren irakurgai lez euki dogun Hebertarrei egindako gutunean esan jakuna. Gu guztiok gara, Bateotik gehiago, abade, Jesukristoren abadetzan esku hartzen dogulako. Harek ez dau abadetzea berez hartu, edo ohostu; eta geu ere ez gara geurez abade, beragan baino. Jesukristoren abadetzea bere burua eskeintzea da. Horixe da Jainkoaren jokabidea: bere izakera guztia isurtzen dau bere seme-alabongana, batez ere behartsuengana...

Guzti honek ebanjelioa jarten deusku aurrean. Ondo legoke astiro aztertzea... Badira Markos ebanjelariak txukuntasunez jarten deuskuzan urratsak. Astiro aztertu daiguzan:

Itsua (Timeoren semea, izen eta guzti. Aurreko domeka baten agertzen zan aberatsa, izen bakoa zan...)

-Bide bazterrean dago: eskale, adi
-Bere egoeratik urten egin gura dau, eta Jesusen aurrean autortu egiten dau bere itsu izatea
-Jentearen haserreak ez dau bildurtzen, ez isiltzen
-Jesus ez dau autortuko politikari huts lez (Debiden Seme), errukia izan daiken errege-seme lez baino
-Bere lehengo bizitza eta aberastasun guztia (soingainekoa) jaurti, eta Jesusen jarraitzaile sutsu eta alaia bihurtuko da...

Zenbat ikasi geiken ebanjelariak emoten deuskuzan urratsak aztertzeko asti apur bat eta gogoa hartuko bagendu...

Jentea
Jesusi hur-hurretik jarraitzen deutson jentea itsu-gor dagoela dirudi, txunditurik-edo, inguruko beharrizanik ez dauala ikusten dirudi; edo beharrizanik ikus-entzuten badau, ez ikusteko, edo isiltzeko ahaleginak egiten dauzela dirudi. Maisua ez kezkatzeko edo ez atsekabetzeko, antza. Holan jokatzen ete dogu geuk ere?

Jesus
-Adi dago inguruko gertakarietara, eta batez ere beharrizanetara: deitu hona!
-Ez dau suposatzen. Galdetu egiten dau; entzun egiten dau; erantzun egiten dau... Jesusengana sinismenez jo ezkero, beharrizana autortzen jakin ezkero, uste onez hurreratu ezkero, erantzuna jasoten da.

Aurreragoko domekan irakurten gendun ebanjelioko aberatsak Jesusi jarraitzea baino gurago ebazan bere ondasunak, eta haren izenik ere ez dakigu. Zelan aurkitzen gara gu: daukaguna galtzeko bildurrez hurreratzen ete gara Jesusengana, eta inguruko behartsuak-eta ez daizala ikusi gura ete dogu?

Jesus Jauna, Dabiden Seme errukitsua:
bide bazterrean ikusten gaituzu
geure usteek itsututa gaukezela;
edo politikeak, edo diru-goseak edo erlijiokeriak
itsututa, edo geure beharrizana autortu gura ez-eta.
Ez deutsugu sinismenezko eta uste onezko
eskari dexenterik egiten... Erruki zakiguz!
Emoiguzu begietako eta, batez ere, bihotzeko
argitasuna eta adorea
gure beharrizana autortzeko gauza izan gaitezan,
eta zuganako bidean, geure ingurukoak ere
erakarri daiguzan.
Jainko eta errege bizi zara-ta gizaldi eta gizaldietan. Amen.

URTEAN ZEHARREKO XXIX. DOMEKEA /B

«DOMUND» eguna

Senideok: «Domund» eguna ospatzen dogu. Elizeak Jesukristoren mezu salbagarria ludiko lurralde guztietara zabaltzeko daukan konpromezua gogoratzeko eta ospatzeko eguna. Gure artean, Katekesiko umeak daukaguz, euren etxeko eta katekistekaz.

Baina antzemon geikeo egoereari… Zer dinosku gaur egun nagusioi «Domund» dalakoak? Ezer gitxi! Edo, behar bada, ezer ere ez. Eta, zer dinoskue umeok gure artean? Ba, behar bada, "honeik baino ez dabilz Katekesian?" —galdetzea.

Horixe da gure egoerea, senideok. Lehengo aldietan zeozer ginala uste gendun, eta antzemoten gendun. Gaur bestelako antzik emoten dogu… Eta Elizeak bere misiolari izatea ospatu daigula gura dau, eta aurten Xabierko Frantzisko gogoan hartuz.

Irakurgaiek Jainko xamurra iragarri deuskue. Alde batetik gure txikitasunak, makaltasunak eta baita pekatuak ere, samurtasunez, alboratzen dauzena; eta beste aldetik, Jainko Seme Jesusek, bere abadetzan, gure aldeko buru-eskeintza egiten daualako, Aitagazko hartu-emonak uste osokoak izan daitekezela dinoskuna.

Bildurrezko Jainko irudia badarabilgu (eta erabili izan dogu!), laster lepo emongo deutsogu (eta emon deutsogu!). Holango Jainkorik geuk ere ez dogu gura; eta baztertu egin dogu. Gure umeentzako ere ez dogu gura, eta ez deutsegu irakasten haregaz hartu-emon samurretan hazten. Egoera honetan, zelan izan geintekez misiolari?

Entzun Jesusek anaia biei egiten deutsen galderea: "gauza izango zaree, gero, nik edango dodan kaliza edateko?" Hareek bulartsu erantzun eutsoen. Eta geuk ere egin geike, erantzun horrek zer eskatzen deuskun konturatu barik. Gogoratu egingo deutse Jesusek zein dan esangurea. Gogoratu daigun geuk ere:

—Gure umeokaz konpromezu handi bat daukagu: eurentzako eredu izan behar dogu, bai giza-mailan eta baita sinismen-mailan ere. Eta sarriegi eta nahinon entzuten dogu, gurasoek han-hor-hemen izten dabezela euren umeak, besteei ardurak eskatuz…

—Herrialde behartsuekaz ere konpromezu handi bat daukagu: euren ondasunak jaten dihardugu eta eurak pobrezian izten. Zuzenbideak eskatzen deusku eurekaz gure ondasunak alkarbanatzea, eta baita gure sinismena ere, geure menpeko lez barik, senidetzat euki daiguzan, Aita Jainko baten seme-alaba gara-ta.

Ezer gitxi egin geike hirugarren munduak jasaten dauan zuzengabekeria, esplotazinoa eta hango arazo, izurrite eta abarrak salatzeaz. Gorrikeria horrei ez deutse erantzun behar, sarritan uste dogun lez, ahaltsuek edo aberatsek, geuk guztiok baino, bakotxak bere hondar garautxoa jarriz. Gitxi dala-ta, bera ere jarten ez badogu…

Begira Xabierko Frantziskok egina: ez eban arazoa konpondu, baina bai mahairatu eta alderdiak alkarrenganatu. Bide horretan jarraituko bagendu… Jesusen kaliza edaten jardungo geuke. Ezin dogu bakotxak bere aldetik, bakarrean; alkarregaz izan behar dau, eta Elizeak dei egiten deusku.

Izango gara gure txikientzat eredu? Ardurak inori leporatu beharrean, jarriko dogu bakotxak bere hondar garautxoa? Egingo dogu lan Jainko xamurragan uste on osoa jarrita, gizaki guztien senidetasuna lortzeko, eta danok Jainko Aita bakarra goraltzeko?

Jainko Aita: zure seme-alaba guztiak
Seme nagusi Jesusen mahai inguruan gura gaituzu;
emoten deuskuzuz ereduak eta laguntzak,
baina erosokeriak bihozgogortuta bizi gara
arduragabekeria eta kontsumokerian.
Itzartu gaizuz eta adoretu
geu ere gauza izan gaitezan
zure Semearen Kaliza edateko,
gure umeentzat eredu izateko
eta behartsuekaz gure ondasunak banatzeko.

URTEAN ZEHARREKO XXI. DOMEKEA

URTEAN ZEHARREKO XXI. DOMEKEA —B—

HOMILIA

Senideok: Une batera heltzean, Jesus ez dabil txantxetan; bere gordintasun osoan mahairatuko dau bere eginkizuna, horrela eginez lagun asko galdu behar badauz ere. Ez hori bakarrik; bakarrik gelditzeak ere ez dau bildurtzen. Begira zer dinotsen bere ikasleei: «Zuek ere alde egin gura dozue?»

Holango galdera erabagikorrek bildurtu egiten gaitue. Guk gauzak ez doguz ikusten baltz edo zuri, urdin edo gris baino. Gure hizkuntza (Jainkoagazko hartu-emonetan esan gura dot) ez da izaten zirt edo zart, beste hauxe baino: bai baina, batzutan... Erabagikor ez dan hizkerea, ba. Era horretara ezin daiteke aurrera pausurik emon. Ez-baitako egoerea ez da onartzekoa erabagi bat eskatzen dan uneetan.

Ba, begira: gaurko liturgiak hauxe irakasten deusku: Jainkoagazko hartu-emonetan ere, aurrera pausurik emon gura badogu, behintzat, erabagikorrak izan behar dogula, zirt edo zart egitekoak.

Lehenengo irakurgaian Josue aurkitzen dogu Jainkoaren Herriari erabagia eskatzen: «Noren zerbitzari, jarraitzaile, izango zaree?» Zeozergaitik eskatuko eban Josuek herriaren erabagi hori. Argi ete euken Jaunari zerbitzeak zer eskatzen eban? Ziur ezetz! Baina aurkituko dau argitasuna erantzun erabagikorrak ibilpidean. Ezbaian egotetik ez da sortuko ezelango argitasunik.

Zeintzuk dira jarri leitekezan atxakiak? «Hizketa gogorra dok hau! Nork onartu jeikek? Ez da ulertezina edo ulergatxa, ez; bizikeran aldakuntzak eskatzen dauzan hizkerea da; zirt edo zart egitea eskatzen dauana. Horrexegaitik da gogorra, onartezina. Eta bati baino gehiagori eragingo deutso atzera.

Josueren aldietan, herriak berak hartuko dau erabagia, aho batez. Danek ulertzen eta uste ete eben bardin? Ziur ezetz! Baina alkar berotu ezkero, norbere hotzaldia edo ezbaia laster menperatzen dira.

Horixe da Jesusen taldean ere gertatuko dana. Bulartsu erantzuten deutso Pedrok, bere berbea aurreratuz: «Zuk betiko biziaren berbak daukazuz!»

Zelan aurkitu geikez betiko berba eguneratuak apostoluen bizikeran? Guri ulergatx edo, hobeto esanda, onartezin egiten jakuz San Pauloren gaur irakurritako berbak: «emazteak egon beitez senarraren menpean». Ez da besterik, holango esaldiak jasanezinak doguzelako baino. Bere testuinguruan irakurriko bagenduz, eta emaztearen alde, eta senarragazko bardintasuna bilatzen dabela ulertuko bagendu... Baina ez. Horretan geu azaltzen gara zirt edo zarteko, eta entzuterik ere ez dogu gura.

Paulok berak dinosku ulergatxa dala, Kristoren eta Elizearen arteko maitasunetik kanpo. Zein erabagikorrak izango ginateken betiko bizitza bilatuko bagendu! Geure erantzun egingo geuke Pedrorena: «norengana joango gara; zeuk daukazuz betiko bizitzarako berbak».

URTEAN ZEHARREKO XX. DOMEKEA

Urtean zeharreko XX. Domekea —B—

Senideok: gaurko liturgian gauza bat azpimarratuko neuke: mahaia. Esaera Zaharren liburuak, Jainkoa (edo bere irudi dogun Jakituriak) prestatuta daukan mahaira egiten deuskula dei, esan deusku. Ogia eta ardaua dira mahaiko jaki bereziak. Gure Eukaristia dakarsku gogora.

San Paulok hauxe esan deusku: «Ez zaiteze ardaoz mozkortu...; bete zaiteze, ostera, Espirituaz...». Adi jarri gaitu, mozkorrak beragaz nasaikeria dakarrela-ta...

Ebanjelioan Jesus ere ogia eta ardaoa aitatzen jatorku; baina, oraingoan, ogi-ardauok bere gorputz-odolak dira. Ea deutsoe ulertzen entzuleek. Hau ulertzeko liturgi-giroan, eta batez ere Eukariti-giroan sartu behar da.

Jainkoaren Espirituaren argitasunak lagundu deigula irakurgaiotan murgiltzen geure bizitzarako irakatsiak atara ahal izan daiguzan.

Garrantzi handia dauka mahaiak gure kulturan; euskaldunok mahai zaleak gara; eroso gagoz mahaian jarrita; eta laster zabaltzen deutsogu mahaia etxera jatorkunari, harrera on bat egiteko, eta jarten deutsoguz ogi-ardauak eta beste zeozer behingo-behingoan. Holango mahaian hizketaldia egiten da, barriak emon eta jaso egiten dira, eta kidetasunak indartuta urteten dau.

Mahai horretatik errez ulertu daiteke Eukaristiaren mahaia. Han ogi-ardauek itxaroten deuskue, Jesukristoren gorputz eta odol lez; eta Jainkoaren berbeak agertzen deuskuz eguneko barriak; eta bizitzarako argibide eta elikagai (edo alimentu) doguz, eguneroko bizitzan Jesukristoren autorle (edo testigu) izateko.

Gure bizitzak gaur egun aurkitzen dauzan eragozpen asko ta handietan, beharrezko dogu holango mahaia. Zoritxarrez, etxe asko ta askotan galduta dagoen mahaia da. Holango mahai batek bere astia behar dau, eta asti barik bizi gara; bere alkarrenganatze gogoa eskatzen dau, eta sarriegitan doguz nahiago telebistako barriak eta barrikeriak. Familietan topaketa leku barik, urdaila beteteko baino ez da erabilten mahaia: "aska" bihurtu dogu. Hau dala-ta, familian aurkitzen ez dana, beste leku batzuetan aurkitu gura izaten da; baina hareetan betekadak baino ez dira egiten; eta hortik... nasaikeria dator...

Holango mahai batetik ezin daiteke Eukaristiaren mahaira jo. Horregaitik ez da mahai hori gaur egun beharrezko ikusten. Eta holango mahaitik gatx sortu ahal izango da danok eskatzen dogun bake mahai edo alderdi politikoen mahaia ere.

Bai, senideok. Jainkoagana joten badogu, harek estutu egingo gaitu, geuretik emoten ikasteko. Behar bada, horrexegaitik egiten jaku gatx Eukaristia mahaira hurreratzea. Baina mahai honetan elikatu eta heziko bagina onura hobeak aurkituko geukez, bai geuretzako eta baita gure familiarentzako eta herriarentzako ere.

Badaukagu Eukaristiara joteko arrazoirik.

Sortzez Garbia (2005/12/08)

Sortzez Garbia

Zelango aldea! Alde izugarria! Jainkoaren aurrean batzuk, norbere burua zuritu-nahian, inor salatzen hasten dira (Adanek Eba salatzen dau, Ebak Sugea...); beste batzuk, bildurkilik, baina apalki, alkarrizketan sartzen dira, norbere txikitasuna eta ezina ere aurkezten deutsoe Jainkoari..., eta onartuak dira (Maria).

Lehenengoek, pekatua autortu ezinda, ukatu egiten dabe Jainkoaren deia, eta galtzaile urteten dabe, Jainkoak hareengan salbamenik ezain dau-ta gauzatu. Mariak, Jainkoaren esanetara jarteaz, bere txikitasunetik atarata, handi bihurtuta ikusiko dau bere burua, eta, Espirituaren eraginez, besteen poz eta salbamen bihurtuko da.

Espirituaren eraginez, urten egingo dau Mariak bere ingurutik, Jainkoagandiko poza bere etxekoei ere eroatera. Eta zelango agurra entzungo dauan!: «Zorionekoa zu, sinestu dozulako!»

Handia da Maria, bere txikitasun ta umiltasunean, haren handitasuna ikusten dakianarentzat. Ez da Maria handi Jainkoaren ama dalako, sinestun dalako baino. Isabelek Mariaren sinesmena aintzaltzen dau; Jesusek «zeure sinismenak salbatu zaitu» esanez, pekatarien, gaisoen eta bere grazia hartzeko gauza direnen sinesmena goratuko dau...

Sinesten dogu? Jainkoagaz alkarrizketan jarduteko gauza gara? Eta... baietz esaten dogu, gure sinesmenik eza edo sineskeria askotan autortzeko gauza ez garelako. Jainkoa asagora (apartera) bialtzen dogu; geuk ez ikusteko, entzuteko edo somatzeko lekuan egon daitela gura dogu. Geure ezinei erantzun ezin deutsegunean, euretatik atara gaizala nahi dogu; ordura arte, baketan, lasai, itzi (laga) gaizala...

Baina badaki Jainkoak (bere umeak gara-ta, ondo, geuk geure burua baino hobeto, ezagutzen gaitu-ta) ezer gitxi garena bera barik, edo beragandik at. Eta, noizbehinka, dei egiten deusku, eten barik.

Zergaitik uste dabe Adanek eta Ebak kontuak hartzen jatorkela Jainkoa eta galdu egingo dauzela, euren larrialditik, pekatu-egoeratik, ataratera badator? Ez dau holango usterik Mariak: zergaitik?

Gogoan hartu daiguzan Pauloren berbak ( ) eta jar gaitezan Jainkogazko alkarrizketan; ez deiogun bildurrik izan. Jainkoak ez deusku gure txikikeria salatuko edo gure pekatuak aurpegiratuko; horrei ez-ikusi egingo deutse eta bere eginkizunetarako deusku deituko. Sinestun lez jokatzea (Mariaren antzera) Jainkoagan uste on osoa jartea da; berak gugan egin gura dauana onartzea; «hona hemen Jaunaren mirabea (edo morroia)» esatea. Hortik aurrerakoa Jainkoak berak egingo dau; Espiritua lanean hasiko da; eta Salbamena sortu eta erdituko da. Baina geuk emon behar deutsogu baietza Jainkoari...

Hutsik dagoz Seminarioak. Baina, era berean, zerbitzari barik dagoz gure eliz-alkarteak, eliztar bakotxa bere lekutan, formal-formal, beste batzuk egin daiela eskatzen, eta norbere ezinak inori leporatzen edo aurpegiratzen; eta hutsik dagoz gure etxeak ere (zenbat!) Jainkoagazko hartu-emon barik... Zein hutsa dan holango etxea!...

Maria sinesmenak atara eban bere etxetik Isabelengana jainko-poza eroateko. Holangoxea da Jainkoa: gure bizitza pozez, alaitasunez beteten dau; gure txikikeria eta loturetatik askatzen gaitu, eta, onartu gura dauanarentzat, salbagarri bihurtzen gaitu.

Baina bildur gara, ezta? Jainkoaren bildur, ala geure ondokoek gure txikikeria eta pekatuak aurpegiratuko deuskuenaren bildur? Erantzuna ez da eurak salatzea eta norbera baino pekatari handiagotzat salatzea, uste on osoa Jainkoagan jartea baino. Mariarengan egin dauana egingo dau gugan ere.

Sinestun lez jokatzeko adorea eskatu daigun...

URTEAN ZEHARREKO XXVIII. DOMEKEA /B

Jk 7, 7-11: «Zuurtzia, Errege-aulki eta aginte-makila baino nahiago izan nuen»
Hb 4, 12-13: «Jainkoaren hitza, aho-biko ezpata bera baino sarkorragoa da»
Mk 10, 17-30: «ilun jarri zen gizona eta atsekabez joan, ondasun handien jabe baitzen»

Senideok: zer deritzozue gaurko lehenengo irakurgaiak egiten dauan aukereari (elekzinoari)? Jainko jakituria aginte-makila eta aberastasun eta altxor guztiak baino nahiago izan dot... Bat ete gatoz aukera eta pentsakera honegaz?

Bigarren irakurgaiak Jainkoaren jakituria hori haren Berbea dala esan deusku, aho biko ezpata zorrotz lez gure barruaren barrueneraino helduz, guztia argitan jarten dauan argitasuna izanik. Eta hori, Jainkoaren berba hori, Jesukristogan autortzen dogu haragitua. Hurreratu gaitezan beragana ebanjelioan.

Markos ebanjelariak hiru-lau harri txikiz erakusten deusku bide guztia. Egia esan, bide hori ikusteko edo bertan zehar ibilteko, gogo bat behar da: Jesusek (Jainkoaren hitz biziak, aho biko ezpata zorrotzak) gure bizikerea erdibitu eta argitara atara daiala. Baina, gura ete dogu, senideok? Zer gertatzen jako hori gura dauala Jesusi adierazi eutson aberatsari?

Jesus badoa inguru batetik, Jerusalenerantza abiatuz; emon dauz ezkontzeari buruzko argibide batzuk, eta bere bideari jarraitzen deutso. Arin, lasterka jatorko bat, eta auspeztu egiten jako, galdera bat eginez, ona deitzen deutson maisuari. Estu dabil, antza. Aberatsa izan arren, ez da danaren jabe, antza. Aberastasunek ez deutsoe emon zoriona, antza. Eta auspez, erreguka jarten da. Zer behar ete dau? Behar dauala uste dauana eskuratzeko gertu ete dago? Ahal izango ete dau? Behar bada, gauza bat da "ustea" eta beste bat "izana". Betiko bizitza! Zer ete da? Zorionik handien lez ulertzen dan hau, zer ete da? Edo, zelan ulertzen ete dau harek, eta zer uste ete dau Jesusek?

Aberats harek dana dauka. Dana? Aginduak-eta beteten dauzelako, begiramenez, maitale begiratzen deutso Jesusek; baina honek dinotsonak itun eta buruz behera jarriko dau. Gauza bat baino ez dau falta... Baina ze gauza handia, ezin lortua edo eskuratua dan, beste batzuk (ezer ere ez daukenek) berez dauken hau: uste on osoa Jainkoagan jartea, ez ondasunetan edo agintekerietan, edo harri bitxi, urre, zidar edo beste edozein altxorretan... Eta buru makur eta triste itzultzen da... aberastasun handien jabe izan arren, edo, behar bada, horrexegaitik.

Jesusek, senideok, ez deutse erantzuten gure asmoei edo gurariei; Jainkoaren gogoari erantzuten deutso, eta haren barri emon gura deusku. Baina, Jesusen erantzuna onartzeko, apaltasuna, askatasuna, txirotasuna, behar da. Hau da: uste on osoa eukitea Jainkoagan jarrita.

Sarritan uste dogu holantxe bizi garela gu. Baina ez ete daukagu gure ustea geure erlijio-ekintza batzuetan jarrita? Badakit hau ulertzea gatxa dana; eta gatxago egiten jaku onartzea. Baina, poztasunez bizi dogu gure sinismena? Jesusen jarraitzaile gara? Haren hitzak, erdibituta, ageri-agerian jarrita gaukaz? Ez ete da egiagoa (aurreko guztia egia bada), Jesus ezagutzen eta haren bizikerea geuretzen baino ahalegin gehiago egiten dogula zerua irabazten?

Jainko ona: on izateak bildurtu egiten gaitu,
barregurea emongo dogulakoan,
gure barrua hain dago ilun eta zikin...
Zure hitzaren argitasuna baino nahiago dogu ilunpea.
Aintzat hartzen dogu, Jauna, eta gogoko dogu
zure Seme Jesusek bizi dauana eta dinoskuna,
baina... bildur deutsogu geure buruari,
eta gurago doguz beste ondasun batzuk...
Askatu gaizuz, Jauna,
hemen zeure pozean bizi izan gaitezan,
eta betiko pozetan gero. Amen.

URTEAN ZEHARREKO XXVII. DOMEKEA /B

Bigarren bat

Senideok: Gaurko Liturgiako Irakurgaiek hausnarketa lasaia eta luzea eskatuko leuskigue, eta, penagarria da baina horretarako ez dogu astirik, beste edozertarako eukiko dogun arren. Honakoetan, Jesusek Emaus bideango ikasleei aurpegiratu eutsena jatort: «Zein burugogorrak zareen Liburu santuetan Mesiasi buruz esandakoa ulertzeko! Eta hasi Moisesengandik eta profetetan zehar Legean Mesiasi buruz idatzitakoa azaldu eutsen.» Alkarri autortu eutsoen gero sutan eukela bihotza Idazti Deunak azaltzen eutsezan bitartean.

Hauxe da gure pekatuetariko bat, senideok: gure sinismena ez dogula Idazti Deunetan oinarritzen, elikatzen, argitzen eta garatzen. Horregaitik Jesusek Idazti Deunez argitu gura badeuskuz bizitzako gora-beherak guk ez deutsogu ulertuko; burugogorkeriaz, tematu egingo deutsogu, nonbait. Baina, egin daigun ahalegin txikitxo bat bada ere...

Ezkontza arazoak ez dira gaur goizekoak. Begira zer mahairatzen deutsoen Jesusi. Ebanjelariak argi itzi gura izango dau azpikeriaz galdetzen deutsoela. Gaur ere, bere ezkon bizitzaz pozik dagoenak ez deutso abadeari aurpegiratuko bera ezkondu ez dalako estutzen dauala ezkon bizitza legea, eta holangoak; berak sotanea edozein unetan eskegi daiken arren, besteek euren emazte edo senarragaz jarraitu behar dabela, eta...

Jesusek burugogorkeria aurpegiratuko deutse azpikeriaz hurreratu jakezenei. Ezkongea zalako? Ez ete da Jainkoaren nahia bilatzen ebalako? Besteok zer bilatzen dogu gure bizitzan, gure hartu-emonetan, gure eztabaidetan eta jokoetan, eta...? Zein gitxi ikasiak izanik eztabaidatzen doguzan hain sakonak diran gaiak!

Gaurko Liturgian hiru gai garrantzitsu aitatzen jakuz: duintasunean gizon-emakumeok daukagun parekotasuna, jasapen edo sufrimentua, eta ezkon bizitza. Luze jo behar izango geuke irakurgaiotan agertu jakunera hurreratu baino ez egiteko. Eta merezi dau. Baina, labur bada ere, hauxe esango neuke:

a) Genesisko irakurgaian ezkontzearen oinarriak aurkitu geikez. Eta beste inon aurkitzen ez bada ere (aldi hareetako idazkietan eta bizikeran), Genesisen egileak gizona eta emakumea alkarren lagun eta osagarritzat joten dauz, gaur beste era bateko ezkontzak-eta gura dan arren.

b) Jasapena gizakion izakereari berari dagokion mugea da. Eta hau onartzean, eta eroaten jakitean dago gizakiaren handitasuna: gizakia jasapenak ez daualako deusezten ez goitxiagotzen ere. Mindu bai, mindu leiken arren. Baina jasapena alkarrenganatzeko beste dei bat dogu.

d) Ebanjelioan Jesusek umetxo bat hartzen dau eredu, holango gauzak ulertu eta onartu ahal izateko. Umetxoek ezin eikeen lege saririk irabazi. Guk zera uste izaten dogu: Jainkoak saritu egin behar deuskuzala beragaitik egiten doguzanak-eta. Umeak ez daki holakoen barri: dana itxaroten dau, ezelango merezimendurik barik, bere gurasoengandik.

Senideok: galdetu daigun Jesusen jarraitzaile izan guratik, Jainkoak gutaz zer itxaroten dauan; abade izan, ezkondu, guraso edo dana dalako, Jesukristogan danok garalako Jainkoaren sakramentu, bakotxa bere mailan.

Jainko Jauna: bakotxa bakarra egin gaituzu
duintasunean bardinak egin bagaituzu ere;
ez da, ba, gizona emakumea baino gehiago,
ez eta alderantziz ere;
eta alkarren osagai egin gaituzu
biak bat izaterainoko zeure maitasunean;
argitu gaizuz zeure hitzaz
eta emoiguzu ume-bihotza eta uste ona
gugandik itxaroten dozuna, bizitzan zehar,
gauzatu daigun bakotxak bere neurrian.

Urtean zeharreko 27. domekea /B

HITZALDIA (U. Z. 27. Domekea /B)

Senideok: senar-emazteen gaia, familia, ezkon bizitza eta gurasoen zeregina-eta, baita senar-emazteen arteko gorabeherak, batasunaren iraupena eta abar, gaur-gaurko gaiak doguz. Honetan hauxe izan behar dogu gogoan: Elizearen burubideak onartzen doguzelakoa daukagu, hareik gaingiroko edo generikoak direnean; baina gure bizikeran zehaztasunen bat jarten deuskuenean, zer? Edo entzun-gor egiten deutsegu, edo ez-ikusia. Hobe ez ete litzateke, eztabaida kontuetan, modeari jarraitu beharrean, Jainkoaren hitzetara eta otoitzera jotea, eta Jainkoari eskuzabaltasunez erantzutea bilatzea? Hartu daigun, ba, gure fedea, Jesukristoren jarraitzaile izate lez, eta goazen haren irakatsietara.

Jesusek gogor salatzen dau bere aldikoen buru gogorkeria. (Zer egingo leuke gugaz?) Eta Tradizinoko irakatsietan aurkitu gura dau Jainkoaren gogoa: lehenengotan ez zan holan; Jainkoak gizon eta emakume egin ebazan... Hemen ezkontzearen oinarriak aurkitu geikez, eta gaurko jokabide batzuen kontra goazela autortu behar dogu: gizon emakumeek, euren maitasunezko alkartasunean Jainkoaren maitasun eta alkartasunaren sakramentu dira.

Hau esatea larregikeria da, badakit, gu eguneroko txiri-txirian galtzen gara-ta. Baina eguneroko txiri-txiri honi bere sakontasuna, balioa eta poza aurkitu gura badeutsogu, sinistun lez eta Jesusen jarraitzaile lez, hauxe esan behar dogu: hortxe garala eta erakusten dogula Jainkoaren gure seme-alabatasuna.

Ezkontzan, Jainkoak bere seme-alaba bi alkartzen dauz. Eta ezkon bizitzak, gaur besterik ere esan gura dan arren, Jesusen jarraitzaileok hauxe aurkitzen dogu: gizonak bere aita-amak itzi, emazteagaz alkartu, eta biak bat izango direla.

Ezkon bizitza bokazino, edo Jainkoaren dei lez ulertu gura dogu, ba. Han ez da senarra emaztea baino handiagoa edo duinekoagoa; bardinak dira duintasunean, eta alkarren osagarri eta alkar maitasunaren sakramentu izatera deituak.

Bere aldiko uste guztien aurka hauxe emoten deusku Hasiera liburuan. Aldi hareetan ere emakumea gitxiagotzat hartua zan arren, testu honetan gizonagazko bardintasunerako deia dago. Eta hauxe da Jesusek azpimarratu deuskuna.

Ezkontza edo ezkon bizitzari, bere osotasunean hartu barik muturren batetik oratzen badeutsogu, ezin ulertu eta bete ahal izango dogu Jesusen irakatsia; eta buru gogorkeriaz jokatuko dogu. Eta zenbat galtzen diran gaur ikusten eta egiten doguzan gehiegikerietan!

Erantzuna ez da begiak itxi eta lehengotan jarraitzea, edo modearen bideetan abiatzea lehengoari muzin eginda: azalezko erantzunak lirateke biak. Hondargain honetan maitasun etxe sendo bat eraiki gura dauanak Kristoren hatx sendoa bilatu behar izango dau. Hauxe eskatu behar izango geuskio Elizeari: ezkontzara bideratzen dauzenak sinismen sendotasunetik, otoitz bizitzatik, alkarte bizitzatik, bideratu daizala.

Hasiera-hasieratik, Jainko Jauna,
gizakiak alkarren osagarri gura izan ginduzuzan,
baina beti ikusi dogu gizonak emakumea menpe hartzen.
Ez eiguzu itzi tentaldian jausten,
ez, "halantxe dala-ta", eginean egoten,
ez "emakumea gainetik jarteko sasoia dala" uste izaten;
aurkitu daigula bakotxaren duintasuna,
eta ikasi daigula duintasunean alkar maitatzen,
zeure sakramentu izateko eguneroko bizitzan,
Hirutasunean bat izanik bizi zara-ta,
gizaldi eta gizaldi guztietan. Amen.

Urtean Zeharreko 26. Domekea /B

ezer ez dago
baina ea halakoren baten beteten dan...